Jaca - Lumbier

Vanmorgen vertrokken uit Jaca met een strak blauwe lucht, zon en een temperatuur van 8-10 graden met een lichte NW-wind. Aan het ontbijt, op de 1e verdieping, zagen we onder ons langs de weg een vuilniswagen het afval uit een container naar binnen werken. Wereldwijd leven er nog steeds mensen die dagelijks afhankelijk zijn van wat deze vrachtwagens komen storten. Blijkbaar wil het ons, ondanks alle ontwikkelingshulp, individuele initiatieven en de wereldwijd beschikbare E-motion niet lukken deze emotie ,van waarom, een halt toe te roepen. De rit van ruim 75 km werd er een die bewuster binnen kwam dan in 2012. De beleving van wat aan onze ogen aan natuurschoon voorbij ging was veel intenser. We zagen een fietsende pelgrim al lopende een hellinkje nemen, waarbij we elkaar veelbetekenend aankeken. Toen Wolter mij een slok water zag nemen greep zijn hand tevergeefs naar de plaats waar normaal de bidon zit. Staan nog in Jaca waarschijnlijk. Met zijn tweetjes valt er iets te delen dus ook twee bidons. Dat de ontwikkeling van dit gebied niet stil heeft gestaan was duidelijk te zien aan de infrastructurele activiteiten aan autowegen en alles wat er mee samenhangt. Dit maakte de N-weg richting Pamplona aangenaam om te rijden. Deze weg gaat een heel eind langs een stuwmeer met helder blauwgroen water. Het lijkt wel of er geen leven in zit. Mogelijk weet een enkel gespot vissertje wel beter. Onderweg dachten we nog een campinkje te weten waar we de vorige keer wat gedronken hadden. Deze was er niet meer. Waarschijnlijk door de eerder genoemde vaart der volkeren opgeslokt. Omdat je zo ongemerkt al weer bijna vier uur fietst, toch maar even een “tankstop” gemaakt langs de weg. Bijna ter hoogte van Lumbier missen we de ingang van de kloof. Wel nog even op een groot archeologisch terrein rondgelopen waar de restanten van een enorme Romeinse villa waren blootgelegd, mét uitzicht op de kloof. Lumbier ligt aan de andere kant van de kloof, waar we bij aankomst op camping “Iturbero” ons tentenkamp hebben opgeslagen. Na deze klus, zonder bagage maar met camera, naar de kloof gefietst. Het was genieten tientallen lammergieren (spanwijdte 2,70 mtr.) zweefden op de thermiek boven onze hoofden of zaten op de uitkijk op een van de talrijke rotspunten. Het was anderhalf uur genieten waarna het biertje, op de verjaardag van Thea Rooijbes, heerlijk smaakte. Afwachten wat de avond brengt, maar een maaltje op de camping zit er zeker in. Een wandelaar naar Compostella kwam op de camping aan (18.30uur) en dacht dat hij bij een Albergo voor Santiagowandelaars was aangekomen. Ieder was behulpzaam, maar na een biertje is de beste man weer verder gegaan. Dit zoeken komt ons niet vreemd voor, maar is als fietser wel gemakkelijker. Tevens biedt het hebben van een lichtgewicht matje en slaapzak voordelen in dit soort situaties. Gewicht is altijd een overweging om iets wel of niet mee te nemen. Zo zittend op mijn matrasje, in de zon, zijn dit weer de laatste letters van vandaag.
Gedachte van vandaag: Werkelijk beleven brengt het leven in een ruimer perspectief.
Morgen richting Logrono.