Braganca - Valpacos

Bij de voorbereiding van de route van vandaag lijkt deze vrijdag niet al te moeilijk te worden.
Om half zeven hoorde ik Wolter al wat rommelen in zijn discotent, waarschijnlijk net zo goed geslapen als ik. Bij het losmaken van de fietsen van de lantarenpaal bleek mijn achterband lek, de lucht er uit. De veel geprezen banden die nooit lek zouden gaan. Aan de buitenkant was een ijzerdraadje te zien te vergelijken met een draadje van een staalborstel. Op de plek van de binnenband was niets te zien. Met een emmer water, die Wolter ergens geritseld had uit de ames toilet, werd toch in dat gebied een minuscuul gaatje gevonden. Gelukkig had ik een paar plakkers en een beetje Samsonlijm meegenomen, laten we zeggen, gezond wantrouwen. Voor de start kwam een Nederlands stel, waar we mee hadden gegeten op het camping terras, ons nog twee vanillekoeken brengen voor een paar kilometer energie. De man van een jong Duits gezinnetje, met een Camper onderweg, wilde helpen. Het verbaasde hem niet dat ook deze Schwalbe lek rijdt op een draadje. In Bragança bij een Hypermarche de nodige inkopen gedaan en een ontbijtje genomen. De zon brandde al aardig. De twee GPS-en waren unaniem in de route en dat betekende al vrij snel dat we de fietsen tegen een grindweg omhoog moesten duwen. Op enkele plekken was een deel verhard. Het hoogteprofiel gaf aan dat er een stijging van goed 400 meter te verwachten was op een korte afstand. Op een gegeven moment is de weg afgesloten i.v.m. astvalteringswerkzaamheden. Omdat er geen keuze is vervolgen we de weg. Ter hoogte van de astvalteermachine merken we dat het wegdek nog heel warm is, de fietsen er in beginnen weg te zakken (nog niet gewalst) en we via de berm de machine moeten passeren. Dit was in Spanje niet op deze manier gebeurd. Eenmaal de machine voorbij blijven we zowat plakken aan de voorstrijk die op de weg is gespoten. Wolter loopt en ik fiets met 4,5 km per uur naar boven, dit maakt geen verschil. Of het niet genoeg is komen de vrachtwagens, die het astvalt leveren, via een stoffige weg, die wij ook moeten nemen, zodat we regelmatig even in een zandstorm terecht komen. Eenmaal op de 1100 meter gaat het naar beneden via de N206. Op die hoogte zien we veel kastanjeboomgaarden, iets verdere naar beneden olijfboomgaarden en zo rond de 500 meter waren er enkele wijnvelden te zien. Om een lang verhaal kort te maken hebben we tot aan de camping “Rabacal” (ACSI) even vóór Valpacos vier maal gestopt om te drinken en te eten vanwege de warmte van 38 graden. We mogen op een steenachtig terrein staan met de tent. Het verzoek om op het aanwezige gras te mogen staan werd afgewezen. Er stond ook niemand op dat grasveld. Ik denk dat ze trots zijn dat ze bij deze temperaturen, metertje gaf intussen 39,7 aan, enkele groene grasvlakjes hebben. De camping ligt aan een rivier Rio Tua, waarin enkele mensen aan het zwemmen waren. Op het terras van de camping zitten enkele gezinnen, waarvan één hoofd zich wel erg vocaal uitte, zoals we die dag wel in meerdere gelegenheden gehoord hebben. Ik neem maar aan dat het Portugees temperament is. Strakjes wat eten bij de bar ( keuze uit 1 op een kaart van 8 ) en hopen wat beter te kunnen slapen dan afgelopen nacht. Morgen wordt het weer zo warm. Trouwens de drinkmethode van de vorige dag werkte perfect.
Gedachte van de dag: Niet alleen lucht brengt ons verder.
Morgen richting Porto, halverwege.