Guimaräes - Porto

Het was een broeierige nacht geweest boven op de 675 meter hoog gelegen rots van Guimaräes. What go’s up must kom down, je weet wel van het liedje over een spinnewiel. Het down was wederom genieten, zeker bij een vertrek. Het voorwiellager deed weer “vrolijk” van zich horen. Na de daling nog een paar kleinere klimmetjes waar, na 25 km even een terraspauze werd ingelast. Op nog geen 20 km van Porto kwam de donkere lucht die we al zagen hangen in beweging met enkele dikke spatten regen en gerommel in de verte. Snel terug naar een klein café dat we aan de rand van een stadsdeel voorbij gefietst waren. Onder de luifel zaten we droog en met een paar bakken koffie en een tosti was het ook nog wel gezellig. Tegen twaalven stopte het ene na het andere busje op een stuk grond aan de overkant. Soms met vier, zes man liepen ze naast het café naar beneden naar een souterrain waar, na later bleek, een restaurant van het café was gehuisvest. Weer duidelijk een geval van dat niet alles is wat het lijkt. Het einde van de onweersbui afwachtende nog wat gepraat met de mensen die nog even een peuk kwamen doen op het terras. Interessant is dat sommige mensen die we zijn tegengekomen in Portugal op een of andere manier al als gastarbeider in grote delen van Europa gewerkt hebben. Vaak is men naast het Engels ook Frans machtig. Eentje, reeds aardig wat op, begon over het liberale cannabisbeleid in Nederland en Denemarken en dat de kwaliteit ervan hem goed was bevallen. Even na 13.00uur klaarde het op, de parkeerplek tussen de bomen liep leeg, wij stapten weer op de fiets en het café leek weer op wat het niet was. Maar goed dat we even geschuild hadden want daarna was er een hele tijd niets. Uit ervaring weten we dat het binnen komen van een grote stad gedoe kan betekenen. Drukke wegen, iedereen dicht op elkaar, gaten in de weg, ruimte zoeken, ruimte nemen, de GPS in de gaten houden, op tijd gaan koersen op een mogelijkheid voor onderdak, stoplichten die je soms scheiden, onoverzichtelijke rotondes etc. etc. ., Het uitgezochte hostel “Alegria” was compleet volgeboekt en er werd gezegd dat er met het grote feest rond San Juan, deze week, er weinig meer vrij zal zijn. Met name van 23 op 24 juni is het groots. Tijdens deze dagen schijnt men heel veel Sardines te consumeren. Een relatie is me nog niet duidelijk. Probeer het bij de buurman was het advies, die we overigens al hadden gesproken. De buurman had plek alleen moesten we een uur geduld hebben zodat hij de kamer en dergelijke in gereedheid kon brengen. De fietsen door het huis in de tuin geparkeerd en daarna een terras, wachtkamer met vrolijke patiënten, opgezocht. Bij terugkomst kregen we een uitgebreide rondleiding op de stadsplattegrond van Porto door een van de eigenaren. Alle bezienswaardigheden en op welk moment van de dag je er het beste kunt zijn somde hij op. Met een lange dag moet dit lukken. Daarna een wasserette in de buurt opgezocht. Met zulke machines heb je binnen drie kwartier de was schoon én kast droog. Onderweg terug alvast een dagkaartje voor het openbaar vervoer gekocht. Op ieder tv scherm in Portugal staat continue de berichtgeving over de verschrikkelijke bosbrand die voorlopig 64 doden en 130 gewonden kent. Als oorzaak wordt een droge blikseminslag in combinatie met een harde wind genoemd. Wij komen er niet in de buurt, ook niet als we Fatima aandoen.
Gedachte van de dag: Waar woorden niets meer toevoegen is stilte op zijn plaats.
Morgen: Dag Porto