Mirande - Gelos

Via de N21 uit Mirande vertrokken richting Tarbe om halverwege (Rabastens de Bigorre) af te slaan richting Pau via de D-7. Vlak na Mirande, waar we bij een LIDL proviand voor onderweg kochten, fietste een Nederlander ons achterop. Hij was nu een maand onderweg vanuit Wageningen (geb. Dalfsenaar) en had nog twee maanden om in zuid Portugal en terug naar Pamplona te fietsen om daarvandaan met een trein richting Nederland. Op een gegeven moment nam hij een afdaling sneller dan ons en bleef vooruit. De eerste spatten, van de voorspelde regen, kwamen naar beneden op het moment dat we besloten een koffiestop te houden. Het werd een lange stop, want het viel met bakken de lucht uit. In onze gedachten zaten we weer in 2012 (Rome – Santiago de Compostella) toen we vier nachten, door aanhoudende regen, vastzaten in Lourdes een stukje verderop. Nadat de regen wat was afgenomen en wij een driedelig regenpak aan hadden ging het waterballet nog even verder. Het plaatje op mijn GPS van het aantal bulten over het D-7 traject noopte tot het verdelen van de energie én de energie inname. Het percentage van 10% werd meerdere keren gehaald en daarmee ook een snelheid van 6-7 Km/u. Het is wel een goede training voor de Col du Somport met 1650 meter. Komende van Oloron St. Marie op 250 meter. De Jeugdherberg van Pau zat vol (Pinksterweekend) als ook een acceptabel prijstechnisch hotel in het centrum. Inmiddels was het weer begonnen met regenen. Aan de overkant van het riviertje Gave De Pau was nog een Jeugdherberg die, na wat zoeken en wachten gelukkig, nog plek had. Omdat er niet veel anders in de buurt was aan eetgelegenheid werd het een Mc. Meebewegend op de beat van het feest, georganiseerd in de jeugdherberg, tik ik de laatste woorden van dit verslag om de dag te besluiten met “Wachten op Woensdag” van Nicci French.
Gedachte van de dag: Nattigheid voelen, noopt tot actie.
Morgen naar Oloron St. Marie.